¡Amor, figurilla de porcelana! (Ion Minulescu)

Amor, figurilla de porcelana,
objeto de existencia efímera,
te vuelvo a encontrar en la misma estantería
donde te dejé hace un año…
¡te lo agradezco…!
pero… espera ¿cómo es posible?
¿qué alma caritativa ha cuidado de ti
en mi ausencia,
en su ausencia,
en nuestra ausencia?
¿qué demonio blanco,
qué pájaro azul
te ha conservado intacta todo este tiempo,
preocupándose
de que no te rompas
de que no cojas polvo?

amor, figurilla de porcelana,
preciado objeto de esmalte impecable
quédate ahí donde estás…
no te muevas…
y si nos quieres –
¡oh!… Si de verdad nos quieres –
espéranos un año más…
un año…
tan solo…
solamente un año…

¡amor, figurilla de porcelana!

Iubire, bibelou de porţelan,
obiect cu existenţa efemeră,
te regăsesc pe-aceeaşi etajeră
pe care te-am lăsat acum un an…
îţi mulţumesc!…
dar cum?… Ce s-a-ntâmplat?…
ce suflet caritabil te-a păstrat
în lipsa mea,
în lipsa ei,
în lipsa noastră?…
ce demon alb,
ce pasăre albastră
ti-a stat de veghe-atâta timp
şi te-a-ngrijit
de nu te-ai spart
şi nu te-ai prăfuit?…

iubire, bibelou de porţelan,
obiect de preţ cu smalţul nepătat,
rămâi pe loc acolo unde eşti…
să nu te mişti…
şi dacă ne iubeşti –
o!… dacă ne iubeşti cu-adevărat –
aşteaptă-ne la fel încă un an…
un an măcar…
atât…
un singur an…

iubire, bïbelou de porţelan!…

∼ Romanţă fară ecou, Ion Minulescu.

7 pensamientos en “¡Amor, figurilla de porcelana! (Ion Minulescu)

  1. Pingback: 10 motive pentru a învăţa română! (o diez razones para aprender rumano) | rumaneando

¿Te ha gustado la entrada? No te vayas sin comentar :-)